یک مشت حرفهای مادرانه

کابوس روزگار رهایم نمی‌کند/نجوای مادرانه بماند برای بعد

یک مشت حرفهای مادرانه

کابوس روزگار رهایم نمی‌کند/نجوای مادرانه بماند برای بعد

گفت : هیچ‌کس از دوری و نبودِ
هیچ‌ کسی نمُرده !
مُرده ؟
توُ دلم گفتم :
اونایی که مُردن زبانِ گفتن ندارن .!!